Tjonge, wat wilde Amal Adlouani graag weer aan het werk. Zó graag, dat ze er op vakantie in Marokko een dolle taxirit voor over had om een internetcafé te zoeken waar ze een sollicitatie kon versturen. Na uren rondrijden, vond ze in een verlaten uithoek een computer. ,,Maar ja, helaas was de reactietermijn inmiddels verstreken. Doodzonde, want de functie als Nederlands-Arabische vertaler was me op het lijf geschreven.’’
Hoe anders was het een halfjaar geleden. ,,M’n zelfvertrouwen was weg. Ik wist niet eens meer wat het was, een betaalde baan.’’ Het is dan ook alweer tien jaar geleden dat Adlouani naar haar werk ging. De juriste had in het verleden mooie functies bij het UWV en de gemeente. Maar ja, er kwamen kinderen. ,,En het was toch wel makkelijk om er dan thuis voor ze te zijn.’’ Daarna besloot ze ook nog een aantal jaar in Marokko te gaan wonen. ,,En toen had ik opeens een gat op m’n cv van tien jaar.’’
En ja, dan komt de aloude Haagse tegenstelling van ‘zand’ en ‘veen’ weer om de hoek kijken, beaamt Ludolf van Hasselt. Namens De Mussen is de voormalige Europese topambtenaar verantwoordelijk voor het project. ,,Toen we geschikte mentoren zochten, kwamen we eigenlijk standaard uit op het zand. In wijken als het Statenkwartier en Benoordenhout wonen nu eenmaal de mensen die feilloos de weg weten in de maatschappij.’’
Duwtje
En zo komt het dat de Schilderswijk sinds een halfjaar regelmatig bezoek krijgt van bankiers, rechters en oud-zakenmensen. Met hun kennis en netwerk geven ze de Schilderswijkers een ‘duwtje’ in de goede richting. ,,Het zijn mensen die al enige jaren geen baan meer hebben gehad’’, zegt Van Hasselt. ,,Omdat ze thuis bij de kinderen waren. Of een tijdlang ziek zijn geweest. Wat ze gemeen hebben is dat ze geen idee hebben hoe ze dat aanpakken, een baan zoeken. En dat ze veel te weinig zelfvertrouwen hebben. Onze mentoren helpen ze weer op weg.’’
Een van die mentoren is Marie-Hélène Valk. Ze was jarenlang communicatiemanager bij de overheid, maar steekt nu haar energie in het project. ,,Het draait met name om goed luisteren. En vragen wat mensen nu écht willen. Met die interne motivatie staan ze tijdens een sollicitatiegesprek ook een stuk steviger in hun schoenen.’’
Ze probeert de deelnemers anders naar zichzelf te laten kijken. ,,Denk niet: ‘wat zou ik blij zijn om hier te mogen werken’, maar draai het om. Bedrijven mogen juist blij zijn als jij voor hen wil werken. Zulke gedachten zijn vaak al een eyeopener.’’
De werkgelegenheidsprojecten voor mensen ‘met een afstand tot de arbeidsmarkt’ schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond. En ze zijn lang niet allemaal succesvol. Waarom zou dit nu wél werken? ,,Omdat we het professioneel aanpakken,’’ zegt Nicoline Grötzebauch, directeur van De Mussen. ,,Veel projecten stranden in goede bedoelingen. Wij zorgen ervoor dat ze ook in de praktijk worden waargemaakt. Onze mentoren geven we bijvoorbeeld een professionele training. De deelnemers krijgen een volwaardige sollicitatietraining, inclusief geschoolde acteurs.’’
Succes
Daarnaast roemt ze de kracht van de een-op-eenbenadering. ,,We hebben goed rondgekeken in andere landen, waar dit een bewezen succes is. Ik ben ervan overtuigd dat het hier in Den Haag ook werkt.’’
Die professionele aanpak is mogelijk gemaakt door een forse subsidie vanuit onder meer de EU. Daarmee hoopt De Mussen over vier jaar ruim driehonderd Schilderswijkers aan een baan te hebben geholpen. ,,Maar dan moeten er nog wel mentoren bij. Wie wil, kan zich aanmelden.’’
Bij het buurtcentrum verwachten ze veel van het project. Zóveel, dat een deel van het gebouw wordt verbouwd om de mentoren en ‘leerlingen’ een eigen plekje te geven. Eind volgende maand wordt het feestelijk geopend. Ondertussen denkt Grötzebauch al een stapje verder. ,,Er melden zich nu met name vrouwen aan die een baan willen. Maar er zijn natuurlijk ook genoeg mannen die zich willen ontwikkelen. Ook voor hen willen we een project opzetten.’’
Gouden functie
Dikke kans dat Amal Adlouani tegen die tijd al een baan heeft. Wellicht zelfs die ene gouden functie als vertaler. ,,Je moet er sowieso even achteraan bellen’’, krijgt ze van mentor Marie-Hélène Valk te horen. ,,Wie weet, komt er binnenkort nóg iets vrij. Of is de vacature helemaal nog niet vervuld.’’
Adlouani knikt instemmend. ,,Dat ga ik ook echt doen. Goh, daar had ik een halfjaar geleden toch echt niet bij stilgestaan. Dat zoiets kon. Ergens achteraan gaan.’’
