‘Ik wil jongeren kansen bieden’
“Waar ik zonder De Mussen zou zijn? Daar wil ik liever niet te lang over nadenken. Ik heb echt heel veel te danken aan De Mussen.” Vanuit zijn eigen ervaring zet jongerenwerker Mekki (33) zich met veel energie in voor jongeren in de Schilderswijk. Zijn belangrijkste drive: “Dat ze niet de fouten maken die ik heb gemaakt. Ik heb school niet afgemaakt en ik hield mijn ouders voor de gek. Ik weet ook hoe het voelt als je schulden hebt. Voor de jongeren ben ik nu een voorbeeld, dat het wél wat kan worden met ze.”
Mekki groeide op in de Schilderswijk. Zijn Egyptische ouders gaven hem een ‘goede’ opvoeding. “Mijn moeder gaf ons normen en waarden mee, zoals niet raar doen tegen vrouwen, niet pikken en om zeven uur moest ik thuis zijn. Toen ik een keer had gestolen, kreeg ik rake klappen van mijn vader. Mijn vader was ook echt de kapitein op het schip, dat zie je wel vaker bij Arabische gezinnen.
Op school ging het er best hard aan toe. De kinderen hadden losse handjes, ze pikten en er werd gevloekt. Ik kreeg dat niet van huis uit mee, maar het werd zo wel normaal.
Ik was veel op straat. Bij ons om de hoek op het Van Campenplein heb ik van alles gezien: vechtpartijen, iemand die net neergestoken was en achtervolgingen door de politie. Het was gewoon Netflix. Elke dag gebeurde er iets. Iemand had een keer een aanhanger vol speelgoed gestolen en alle kinderen mochten iets pakken. We keken onze ogen uit, want we waren allemaal arm. De gameboy die ik pakte, werd trouwens weer afgepakt door een pestkop. Echt gekke dingen waren dat, maar als kind besefte ik niet hoe erg het was. Ik had best een goede tijd.”
Beetje fout
Mekki is een slimme leerling en na de lagere school ‘scoort’ hij het gymnasium. “Mijn ouders waren trots. Ze zeiden tegen familie ‘Hij gaat het ver schoppen’. Maar met school is het een beetje fout gegaan. Het werkt bij mij niet als iedereen boven op me zit. Als je me te veel gaat dwingen, ga ik het niet meer doen. Terwijl ik echt wel iets van mijn leven wilde maken. Ik had ambities om muziek maken. Dat was meer mijn ding, maar dat kon thuis niet. Mijn ouders hielden me kort. Ze hadden het beste met me voor, maar op mijn zeventiende was ik het zo zat: ik ben weggelopen. Met alleen wat kleren, een kussen en zonder geld. Na drie dagen was ik al terug. Daarna waren mijn ouders losser. Alleen kreeg ik toen weer te veel vrijheid. Op school ging ik van gymnasium naar vwo en toen naar havo 5. Daar bleef ik zitten. Daarna ben ik nog vakken aan de Vavo gaan doen, tot ik helemaal niet meer naar school ging.
Tussen m’n 20ste en 23ste zat ik echt in de shit. Ik had school niet afgemaakt, had geen werk en ik hield mijn ouders voor de gek. Mijn familie dacht dat ik advocaat zou worden, maar ik lag tot twee uur te snurken in mijn bed. Ik belandde helemaal op het verkeerde pad: inbreken, gokken, dat soort dingen. Ik was ook bezig met muziek, maar daar had ik nog geen inkomsten van. De schulden stapelden zich ondertussen op.”
Let’s go
In diezelfde tijd wordt Mekki ook gevraagd voor raplessen. “Het was een win win situatie. Ik mocht bezig gaan met muziek, dat was leuk en ik ging geld verdienen. Dus ik dacht let’s go, ik probeer het gewoon. Nou, de eerste les was echt een hel, zes meisjes van negen jaar die zó de baas waren over mij. Maar ik had het geld nodig.”
Zo komt Mekki ook voor een workshop bij De Mussen. Na drie workshops wordt hij gevraagd om in te vallen bij het jeugdwerk. Mekki grijpt die kans met beide handen aan. “Jongeren wisten door mijn muziek wie ik was. Dat hielp wel een beetje. Maar het ging niet gelijk perfect. Ik had geen flauw idee wat me te wachten stond als jongerenwerker. Het is echt anders dan op school. Kinderen komen hier niet alleen om te leren, maar om plezier te hebben. Daar moet je een goede balans in hebben. Ik weet nog dat er een jongen was die de eerste dag de confrontatie met mij aanging. Ik werd heel boos. Nu zou ik dat heel professioneel aanpakken. Na een paar maanden ging het gelukkig beter en was ik oprecht enthousiast. Ik ontdekte dat ik het leuk vond en ik werd steeds beter. Bij De Mussen kreeg ik de kans om me te ontwikkelen en te groeien. Ik ben echt dankbaar voor die kansen.”
En zijn schulden? “De eerste twee jaar heb ik weinig geld gezien. Mijn salaris ging naar het afbetalen van de incasso’s, maar toen was mijn schuld afbetaald.”
Familie
Inmiddels werkt Mekki al bijna acht jaar als jongerenwerker. Daarnaast heeft hij een eigen bedrijf en geeft hij raplessen op scholen in Den Haag. “Ik denk dat ik geen een school heb gemist in Den Haag. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat ik 10.000 kinderen en jongeren heb lesgegeven.
Bij De Mussen zal ik niet snel weggaan. Ik voel me hier thuis. Mijn Mussen collega’s zijn top, echt one in a million. We huilen soms met elkaar en supporten elkaar. Het is een familiegevoel. En ik ga nooit een betere baas vinden dan Nicoline (directeur De Mussen).
De jongeren in de Schilderswijk staan vaak met 2 – 0 achter. Ze denken ‘het wordt toch niks’. Ik wil ze kansen bieden en ze laten zien dat de wedstrijd nog niet afgelopen is en dat ze wel kunnen winnen in het leven. Ik sla daarbij geen schoolboekje open, maar kan vertellen over mijn eigen leven. Ik had 30.000 euro schuld, maar nu is dat klaar. Het kan echt wat worden met ze. Neem bijvoorbeeld die gast waarmee ik op mijn eerste dag bijna ging matten, die is helemaal goed terecht gekomen. Het was een lastige jongen. De politie zei dat het niks ging worden, maar het is wel wat geworden. Het heeft veel energie, kracht en tijd gekost, maar als ik hem zien en ik krijg een knuffel, dan denk ik, ik heb toch iets goeds gedaan.”
“Kinderen komen hier niet alleen om te leren, maar om plezier te hebben. Daar moet je een goede balans in hebben.”
